de verbazingen van Zuid-Amerika

Lange leve de verhuizingen! En niet specifiek die van ons, maar vooral die van de chikungunya mug. Deze mug heeft namelijk 3 maanden geleden besloten dat hij Cartagena veel te warm vindt –erg begrijpelijk- en is dus verhuisd naar de koele bergen rond Bogata. Zijn wij even opgelucht dat de vele muggenbulten die we hebben dus onschuldig zijn (los van het feit dat we nog steeds knokkelkoorts kunnen krijgen). Vol verbazing hebben we naar deze fantastische uitleg geluisterd van de receptioniste van ons hostel. Een van de vele verbazingen van de afgelopen week.

Want terwijl we druk bezig zijn geweest met verhuizen naar Cartagena, een geschikte woonplek vinden en het volgen van met Spaanse lessen, vielen we soms van de ene verbazing in de andere. Om jullie er een beeld van te geven, hier even een kleine opsomming:

Zoals er in Breda kippen en schattige konijntjes rondlopen in het park, zit hier het park vol met leguanen. En niet de kleinste!

Hier in Colombia zijn ze niet zo van de tijd: de school start standaard later dan 8uur, er zijn geen vaste tijden waarop de bus gaat en als je hebt afgesproken met iemand dan is het best normaal om bijna een uur later aan te komen. Dus toen onze taxichauffeur ons naar het vliegveld in Medellin bracht en 5 minuten eerder dan de afgesproken tijd was, voelde wij ons bijna vereerd dat we de misschien wel enige punctuele Colombiaan hebben ontmoet.

Over het vliegveld gesproken; Medellin is een middel warme stad in Colombia. Dat betekent gemiddeld het hele jaar door 23 graden. Wat heeft de beste man ‘meneer de architect van het vliegveld’ bedacht: een vertrekhal in de vorm van een serre! Wij denken dat deze man lijdt aan een ziekte dat tie geen warmte voelt of gewoon sadistisch is aangelegd, want de meeste mensen rennen zo’n beetje naar de gate, omdat ze bang zijn anders weg te smelten in de zonnestralen die de serre opwarmen tot oven.

Gigantische hoge bomen snoeien, doe je hier met 8 man sterk met de volgende taak verdeling: 1 slingert wat touwen in de boom. 1 klimt aan deze touwen naar boven. Een ander hijst de motorzaag omhoog en de rest kijkt terwijl het mannetje in de boom de tak omzaagt en hoe deze tak vervolgens naar beneden valt. Ja valt ja, vanaf zo’n 9 meter hoog.

Misschien zijn sommige van jullie al eens in Zuid-Amerika geweest en weten jullie hoe hier producten worden aangeprezen en reclame wordt gemaakt in een winkel. Nee, niet alleen met posters, maar met een mannetje en een microfoon in zijn handen. Deze man heeft de taak om op een zo lucratief mogelijk manier contact te maken met klanten -flirten is toegestaan- in de hoop dat deze extra veel geld uit zullen geven. Blijkbaar levert dit niet voldoende omzet op, dus hebben ze iets nieuws bedacht: een brassband in de winkel! Voor een gezellige sfeer tijdens het winkelen. @Kim en Carmel: leuk bandje a.k.a. de cookies iets voor bij jullie in de winkel, of Martin Garrix ;-)

In onze zoektocht naar een geschikt appartement, zijn we bijgestaan door 5 mensen! 2 medewekers van het hostel waar we sliepen, wilden ons maar al te graag helpen en hebben hier en daar wat rond gebeld. En via de tante van Fieke zijn we in contact gekomen met een familie uit Cartagena. Met 3 man sterk zijn ze met ons rond gaan lopen in de stad en hebben ze via via telefoonnummers weten te bemachtigen van mensen die nog een appartement te huur hadden staan. Ongelofelijk hoe behulpzaam mensen hier zijn en dat eigenlijk geheel belangeloos. Daar kunnen wij Nederlanders echt nog iets van leren!!

Wij zijn veilig aangekomen!!

Al verschillende keren hebben we sinds we hier zijn aangekomen de vraag gekregen 'En hebben jullie al iets leuks gedaan?'. Om deze vraag maar meteen te beantwoorden voor iedereen die er in geïnteresseerd is: 'Ja, natuurlijk!' Maar niet op de manier waarop jullie het misschien verwachten. Nee, na de laatste weken in Nederland die in het teken stonden van'Help, hoe krijg ik alles in mijn rugzak wat ik mee wil nemen?', 'Nee, we hebben nog geen idee waar we gaan wonen in Colombia, we zijn nu nog te druk met het afronden van ons werk hier', 'Ja, laten we iets gezelligs gaan doen, want ach... nog maar even en dan zijn we er 6 maanden niet' en 'Waarom willen we dit ook alweer?? We willen helemaal geen afscheid nemen van al deze lieve mensen om ons heen!',waren we vooral toe aan... niets doen!

zo zagen we eruit na een hele lange reis

Nog 1 dag hier in het appartement om bij te komen van de hectische periode voor ons vertrek en om echt te landen in Colombia. Want zo gedurende de dag zijn er ineens van die momenten waar op we vol verwondering en enthousiasme denken: 'f*ck, we zijn gewoon 5,5 maand hier!!'

met de kat op schoot op het balkon

van de zon aan het genieten

uitzicht vanuit ons appartement