Dankbaar

Op school loopt er een jongetje rond en vanaf de eerste dag dat we hem zagen, hadden we het vermoeden dat dit jongetje verwaarloosd werd. Hij ziet erg onverzorgd uit, heeft een soort van verwilderde blik in zijn ogen, vraagt op een negatieve manier aandacht en als hij aandacht krijgt, zie je dat tie het ergens leuk vind, maar ook niet goed weet wat tie er dan mee aan moet. Vandaag hoorden we dat de psycholoog een gesprekje met hem had gehad, terwijl ze een spelletje met hem had gedaan. Hij was opgeleefd door de extra aandacht die hij even kreeg. Het blijkt dat het jongetje inderdaad verwaarloosd word (vandaag had hij 1 pantoffel aan als schoen: z’n nagels werden niet geknipt waardoor ze nu door midden gescheurd zijn) en door de nieuwe man van zijn moeder word mishandeld. Vanuit de school is er een anonieme melding gemaakt bij het ‘AMK’ (voor wie hier niet mee bekend is: het Advies en Meldpunt Kindermishandeling, zoals wij dat in Nederland kennen) van Colombia in de hoop dat er iets aan zijn situatie gedaan gaat worden.

Dit is een van de verhalen die we hier voor ons ogen zien gebeuren. Het is niet alleen dit jongetje, er zijn veel meer kinderen met hun eigen schrijdende verhaal. Zo zaten we ook een keer tijdens de lunch op school met een jongen aan tafel die in het voetbal team van de school zit. Eigenlijk krijgen deze jongens geen eten vanuit de school, maar omdat deze jongen al eerder op de training was verschenen, nadat hij al 3 dagen geen eten had gehad, werd voor hem een uitzondering gemaakt. Zijn familie bestaat uit veel kinderen en de ouders verdienen te weinig om alle kinderen eten te geven, dus krijgen de kleintjes als eerste eten en moeten de oudere kinderen maar wachten tot er meer geld is.

We zouden nog wel even door kunnen gaan met voorbeelden geven, maar echt gezelliger word het dit verhaaltje dan niet. We zouden niet willen dat jullie lichtelijk depressief worden na het lezen van onze blog. Dus wat we nog wel graag met jullie zouden willen delen, is waar we dankbaar voor zijn. Want dat is wat onze ervaringen hier in Cartagena ons zeker opleveren: we worden ons heel bewust van wat we wel hebben en wat er wel allemaal is in ons leven. Hoe klein deze dingen misschien soms ook kunnen lijken.

Dus bij deze hier een lijstje van alledaagse kleine dingen waar wij dankbaar voor zijn:

- De bus die ons elke dag naar de stichting brengt, hobbelend over het strand, en nog geen een keer kapot is gegaan tot onze grote verbazing.

- De extra ventilator die we van Nathalie gekregen hebben in ons kantoortje op de stichting.

- Het nieuwe wasrek dat onze huisbaas gebracht heeft, zodat we geen roestplekken meer krijgen in onze kleding. Onze dankbaarheid kon niet groter zijn, nadat tie dit al 4 weken lang steeds opnieuw had gezegd: ‘ja, morgen kom ik hem brengen.’

- Internet (en zeker die in ons eigen huis), omdat we zo heel gemakkelijk contact kunnen houden met onze familie en lieve vrienden.

- Dat we in Nederland niet zweten alsof we in een sauna zitten. We zouden zeker te weten niet meer ons huis uit durven komen.

- De straathonden die rustig en vriendelijk lijken te zijn. We voelen ons al bijna helden als we zonder hartkloppingen langs de honden durven te lopen. Even voor de duidelijkheid: er zijn hier heel veel honden!

- elk zuchtje wind.

- arepa’s (een mais ding dat je in de pan opwarmt) met ei als ontbijt.

- Elke dag ietsje meer vaardiger om te kunnen communiceren met onze collega’s op school. Wie weet komt er een dag dat we net zo sociaal in het Spaans kunnen doen, zoals we normaal gesproken in het Nederlands zijn.

- Wasmachines die je kleren schoonmaken.

- Mannetjes op straat die je vertellen dat je er prachtig uitziet, zelfs al loop je rond in een soort pyjama omdat dat nou eenmaal luchtig zit.

- Flexibeler dan ooit zijn tijdens de yoga. We houden ons voor dat het komt, omdat we het hier met enige regelmaat doen en minimaliseren de invloed van de warmte. - Je kunt jezelf maar voor de gek houden en er blij van worden, toch? -

- Chocoladesaus vinden in de supermarkt. - waarbij we denken dat we dit vast kunnen compenseren met yoga doen. Als we het dan toch over illusies hebben… ;-) -

- nieuwe vrienden maken hier.

- voor knuffelmuren hoef je niet naar de sauna. Je kunt hier tegen elke willekeurig huis gaan staan of op ons dakterras gaan liggen.

- Nog maar een paar weken en dan kunnen we dit alles hier aan de mama’s, een papa en de Niels laten zien!

En bovenal zijn we dankbaar voor onze veiligheid, een gezond lijf en een leven vol mogelijkheden. Waarvan we er nu 1 ten volle benutten!

Liefs x

Fieke&Hanne